سنجش و تحلیل تاب‌­آوری بهره‌­برداران مرتع در مواجه با سیر قهقرایی اکوسیستم‌‌‌­های طبیعی (موردمطالعه: روستای نردین، شهرستان میامی، استان سمنان)

امروزه نظریه‌­ها و رویکردهای مدیریت بحران بر تاب‌­آوری جوامع محلی در برابر مخاطرات و بحران‌­ها تأکید دارند. از این روی، تاب‌­آوری راهی برای تقویت جوامع با استفاده از ظرفیت‌­های ‌­آن‌­ها مطرح می‌­شود و رویکردها، شاخص‌­ها و مدل‌­های سنجشی متفاوتی در مورد آن شکل گرفته است. هدف مطالعه حاضر سنجش و تحلیل تاب‌­آوری بهره‌­برداران مرتع روستای نردین شهرستان میامی استان سمنان، در مواجه با سیر قهقرایی اکوسیستم‌­های طبیعی می‌باشد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و حجم نمونه در تحقیق، طبق جدول مورگان، 28 نفر از بهره‌برداران مرتع برآورد شده است. در این راستا، ابتدا مؤلفه‌­ها و ابعاد مطرح در تاب‌­آوری تدقیق گردید. سپس با تحلیل پرسش‌­نامه‌­ها و محاسبات لازم میزان میانگین تاب‌­آوری بهره‌­برداران و همچنین میانگین تاب‌­آوری ابعاد شش‌­گانه با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون تی تک نمونه‌ای سنجش و رتبه‌­بندی متغیرهای آن‌­ها با استفاده از آزمون فریدمن مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل شده، میزان میانگین تاب‌­آوری بهره‌­برداران مرتع روستای نردین 2/88 است و نشان می‌­دهد که تاب‌­آوری بهره‌­برداران این روستا در برابر تخریب مرتع از حد متوسط پایین‌­تر بوده و مناسب نیست، بنابراین ضروری است در اولویت برنامه‌­ریزی و تخصیص منابع قرار گیرند.